Pebrero 17, 2015

Marcos 8:14-21

Nakalimutan ng mga alagad na magdala ng tinapay, at iisa na lamang ang natira sa tinapay na dala nila sa bangka. Sinabi ni Jesus sa kanila, "Mag-ingat kayo sa pampaalsang ginagamit ng mga Pariseo at ni Herodes." Sabi nila sa isa't isa, "Wala kasi tayong dalang tinapay kaya sinabi niya iyon."

Dahil alam ni Jesus ang kanilang pinag-uusapan, sinabi niya sa kanila, "Bakit ninyo pinag-uusapang kayo'y walang dalang tinapay? Hindi pa ba kayo nakakaintindi? Hindi pa ba ito abot ng inyong isip? Wala ba kayong mata? Wala ba kayong tainga? Nakalimutan na ba ninyo nang paghati-hatiin ko ang limang tinapay para sa limanlibong tao? Ilang kaing ang napuno ninyo ng lumabis na pagkain?" "Labindalawa po," tugon nila. "At nang paghati-hatiin ko ang pitong tinapay para sa apat na libong tao, ilang kaing ang napuno ninyo?" tanong niya. "Pito po," muli nilang sagot. "At hindi pa rin ba ninyo nauunawaan ito?" tanong niya.

Pagninilay:

Sino ba ang ayaw ng marangyang buhay? Sino ba ang hindi naiinggit sa mga taong may magandang buhay?

Ang pagkainggit, ang paghangad ng mga bagay na wala tayo ay minsan na nating nararamdaman lalo na kung tayo ay nahihirapan na sa ating buhay.

Minsan nga eh, naisip ko, tumaya kaya ako sa lotto at kapag nanalo ako ay hindi na ako mahihirapang magtrabaho. Hindi na rin ako mag-aalala sa araw – araw. Ngunit alam kong hindi ito ang solusyon sa aking problema. Hindi rin ito ang nais ng Panginoon. Ang nais Niya ay ang magtiwala tayo sa Kanya, hindi ang mainggit tayo o maging gahaman. Sa ebanghelyo sa araw na ito, binalaan ni Hesus ang mga alagad na mag-ingat sa mga lebadura ng mga Pariseo at ni Herodes. Dahil ang lebadura ng mga Pariseo ay ang pagkukunwari, kakitiran ng pag-unawa at ang lebadura naman ng mga alagad ni Herodes ay ang pagkauhaw sa kapangyarihan, makasariling ambisyon at ang kawalan ng katarungan sa iba. Ditto ay ipinapaalala ni Hesus na siya ay makapangyarihan. Ipinapaalala Niya na kanyang napakain ang mahigit limang libong tao sa pamamagitan lamang ng dalawang isda at limang tinapay at sobra- sobra pa ito.

Naalala ko tuloy, dati, kapag kumakain na kami ng agahan, inaalala ko may makakain kaya kami mamayang tanghali, mamayang gabi o bukas? Palagi akong nag-aalala na wala kaming makain. Palagi kong iniisip ang mga susunod na araw. Ngunit kung ito pala ay itataas at ipananalangin natin sa Kanya tulad ng dasal na itinuro sa atin na nagsasabi na "bigyan Mo kami ng makakain sa araw-araw" ay hindi Niya tayo pababayan at higit pa ang ibibigay Niya sa iyo.

Kaya mga kapatid, pawiin natin ang ating agam-agam sa buhay sa pamamagitan ng pagtitiwala at pananampalataya sa kay Hesus dahil Siya ang Tinapay at Buhay na pumapawi sa ating pagkagutom.

Pebrero 16, 2015

Marcos 8:11-13

May dumating na mga Pariseo at nakipagtalo kay Jesus. Nais nilang subukin siya kaya't hiniling nilang magpakita siya ng isang himala mula sa langit. Napabuntong-hininga si Jesus at sinabi sa kanila, "Bakit naghahanap kayo ng himala? Pakatandaan ninyo: kailanma'y hindi makakakita ng anumang tanda ang salinlahing ito." At sila'y iniwan niya. Muli siyang sumakay sa bangka at tumawid sa ibayo.

Pagninilay:

Ito ay maari kong mai akma na nagyari sa aking buhay noong ako ay operahan sa bato sa National Kidney and Transplant Institute (NKTI) ika-20 ng 2011. Alam ko na ang aking kondisyon noon ay lubhang malala, ngunit hindi ako nawalan ng pag-asa dahil na rin sa aking tiwala sa Diyos. Alam ko na kanya akong tutulungan sa aking operasyon.

Sa ganong estado ng aking kalagayan, pinikit ko ang aking mga mata at sinabi sa aking sarili, “ O Diyos ikaw ang nagbigay ng buhay, kung ano man ang mangyari ito ay inyong pahintulot, ang aking pagti tiwala ay sa inyo.

Iniligay ako sa Intensive Care Unit(ICU) sa loob ng limang araw, at ng mabalik ang aking ulirat, sinabi ng aking cardiologist na ako ay nawalan ng malay at dahil sa tulong ng respirator ako ay muling nagkamalay. Ngunit sa aking puso, na ang Diyos ang nagligtas at nag bigay ng panibagong buhay. Muli ang aking pasasalamat ay aking ibina balik sa kanya sa pamamagitan ng pagsisilbi sa simbahan.

(Tess Masa)

Pebrero 15, 2015; Ikaanim na Linggo sa Karaniwang Panahon

Marcos 1:40-45

Isang taong may ketong ang lumapit kay Jesus, lumuhod ito h at nagmakaawa, "Kung nais po ninyo, ako'y inyong mapapagaling at magagawang malinis." Nahabag si Jesus sa ketongin kaya't hinawakan niya ito at sinabi, "Oo, nais ko! Gumaling ka!" Noon di'y nawala ang ketong ng lalaki at siya'y naging malinis. Matapos mapagbilinan, agad siyang pinaalis ni Jesus at pinagsabihan ng ganito: "Huwag mong sasabihin ito kaninuman. Sa halip ay magpunta ka at magpasuri sa pari. Pagkatapos, mag-alay ka ng handog para sa Diyos ayon sa iniutos ni Moises bilang patunay sa mga tao na ikaw ay magaling at malinis na." Ngunit pagkaalis ng lalaki ay kanyang ipinamalita ang nangyari sa kanya. Dahil dito, hindi na nakapasok pa ng bayan si Jesus. Nanatili na lamang siya sa labas ng bayan subalit pinupuntahan pa rin siya ng mga tao mula sa iba't ibang dako.

Pagninilay:

Ilang beses ba sa ting buhay na sa tuwing tayo ay nag darasal, malimit na ito ay pang sarili lamang, hindi ba natin na-isip na ito ba sang-ayon sa plano sa atin ng Diyos? Tama lamang na hindi dapat tayo’ng mag dalawa’ng isip sa pag hingi sa Kanya, ngunit maka tarungan ding ito ay atin munang pagnilayan.

Ang Panginoon na rin ang may sabi “Humingi ka at Ika’y bibigyan”, ang ating Amang nasa langit. Kung ang ating dalangin ay hindi man sinagot sa panahong kailangan natin; tayo’y ‘wag mawalan ng pag-asa. 

Sa puntong ito kailangan nating alalhanin na ang mga kasagutan sa ating mga panalangin ay kanyang ibibigay kung ito ay makaka tulong sa atin. Dapat lamang sa bawat panalangin ay ating sambitin “Maganap nawa, kung ito ay inyong kagustuhan”.

(Catherine B. Barrameda)

Pebrero 14, 2015; San Cirilo, monghe; San Metodio, obispo

Marcos 8:1-10

Nang mga araw na iyon, muling nagkatipon ang napakaraming tao. Wala nang makain ang mga ito kaya't tinawag ni Jesus ang kanyang mga alagad at sinabi sa kanila, "Naaawa ako sa mga taong ito sapagkat tatlong araw na ngayong kasama ko sila at wala na silang makain. Kung pauuwiin ko sila nang gutom, mahihilo sila sa daan; malayo pa naman ang pinanggalingan ng ilan sa kanila." "Ito po ay isang ilang na lugar. Saan po tayo kukuha ng pagkain para sa ganito karaming tao?" tanong ng mga alagad. "Ilang tinapay pa ang natitira?" tanong ni Jesus. "Pito po," sagot nila. Pinaupo ni Jesus sa lupa ang mga tao at kinuha ang pitong tinapay. Nagpasalamat siya sa Diyos, hinati-hati ang mga tinapay at ibinigay sa mga alagad upang ipamahagi sa mga tao. Ganoon nga ang ginawa ng mga alagad. Mayroon din silang ilang maliliit na isda. Muli siyang nagpasalamat sa Diyos at pagkatapos ay iniutos niyang ipamahagi din iyon sa mga tao. Kumain ang lahat at nabusog. Nang tipunin nila ang lumabis, nakapuno pa sila ng pitong kaing. May apat na libong tao ang kumain. Matapos pauwiin ang mga tao, sumakay si Jesus sa bangka, kasama ang kanyang mga alagad, at nagtungo sila sa lupain ng Dalmanuta.

Pagninilay:

Nang pumutok ang Mt. Pinatubo, ang Covenant Community naming ay nagplanong pumunta sa lugar na mga kapatid nating naapektuhan ng pagsabog ng Mt. Pinatubo. Bawat isang pamilya sa amin ay may naka assign ng isang pamilya na makasama naming sa tanghalian na kami na rin magdala ng aming pagsasaluhang pagkain. Kasama ko ang aking asawa at bunsong anak. Masaya naming kasama sa pagkain ang pamilyang naka assign sa amin.

Pauwi na kami ng madaanan namin ang isang komunidad ng mga kapatid nating ita, nanghihingi ng pagkain. Wala na kaming pagkain mabigay kasi iniwan na namin dun sa pamilya nakasama namin. Ngunit ang anak kong bunso ay bumaba sa bus at binigay lahat ng baon niyang pagkain sa biyahe pauwi namin. Sabi ko sa kanya bakit niya binigay lahat baka magutom siya. Sagot niya sa akin Mama pauwi na naman tayo magutom man ako pagdating sa bahay may makakain ako, hindi katulad nila wala silang pagkain hindi nila alam kung kalian sila kakain ulit. Natuwa ako sa sagot niya pagkat sa mura niyang edad alam niyang tumulong at magbahagi ng kung ano meron siya para sa kapwa niya. 

Pebrero 13, 2015

Marcos 7:31-37

Pagbalik ni Jesus mula sa lupain ng Tiro, dumaan siya sa Sidon at nagtuloy sa Lawa ng Galilea, matapos tahakin ang lupain ng Decapolis. Dinala ng mga tao sa kanya ang isang lalaking bingi at pipi, at nakiusap sila sa kanya na ipatong niya rito ang kanyang kamay. Inilayo muna ni Jesus sa karamihan ang lalaki, at isinuot ang kanyang mga daliri sa mga tainga nito.

Pagkatapos, lumura si Jesus at ipinahid ito sa dila ng pipi. Tumingala si Jesus sa langit at nagbuntong-hininga. Pagkatapos, inutos niya sa tainga ng lalaki, "Effata," na ang ibig sabihi'y, "Bumukas ka!" Noon di'y nakarinig ang lalaki at nakapagsalita na nang maayos. Sinabi ni Jesus sa mga tao na huwag ipamalita ito, ngunit habang pinagbabawalan niya ang mga tao ay lalo naman nila itong ipinamamalita. Buong paghangang sinasabi nila, "Ang lahat ng kanyang ginagawa ay napakabuti! Pinapagaling pa niya ang mga bingi at pipi!"

Pagninilay:

Pinagagaling ni Jesus ang mga may sakit na dumudulog sa kanya. Isa ako sa mga dumulog at humingi ng tulong para gumaling ang sakit ko sa puso. Hindi lang ang sakit ko sa puso ang pinagaling niya pati na rin ang pagkabingi ko sa mga tawag at aral niya at pagkabualg sa mga ginagawa niya para sa akin upang maging mabuting Kristiyano Katoliko. Ngayon naririnig ko na at nauunawaan ko ang nais niyang gawin ko at nakikita ko na ang mga pagkukulang ko sa kanya. 

Pebrero 12, 2015

Marcos 7:24-30

Umalis doon si Jesus at nagpunta sa lunsod ng Tiro. Tumuloy siya sa isang bahay doon at ayaw niyang malaman ninuman na naroon siya. Subalit hindi ganoon ang nangyari. Ang pagdating niya'y nabalitaan ng isang inang may anak na babaing sinasapian ng masamang espiritu. Pumunta agad kay Jesus ang ina at nagpatirapa sa kanyang harapan. Ang babaing ito'y isang Griego na Sirofenicia. Nakiusap ito kay Jesus na palayasin ang demonyong sumapi sa kanyang anak. Ngunit sinabi ni Jesus, "Kailangang ang mga anak muna ang pakainin. Hindi dapat kunin ang pagkain ng mga anak upang ihagis sa mga aso."

Tugon ng babae, "Tunay nga po, Panginoon, ngunit kinakain din ng mga asong nasa ilalim ng mesa ang tira ng mga anak." Kaya't sinabi sa kanya ni Jesus, "Dahil sa sinabi mo, maaari ka nang umuwi. Iniwan na ng demonyo ang iyong anak." Umuwi ang babae at naratnan niya sa higaan ang bata. Iniwan na nga ito ng demonyo.

Pagninilay:

Noong panahon na yon, ang Hudyo ang tinatawag na anak at ang mga pagano ang tuta. Dahil sa mga Hudyo, ang nakakakilala at nakakausap ang Diyos, samantalang ang mga pagano ay walang Diyos,walang alam sa mga turo ng Diyos, ngunit ang babaeng pagano labis labis ang tiwala at pananalig niya kay Hesus, ang nagpagaling sa kanyang anak.

Minsan ako ay may mabigat na problema, mananalangin ako na ako’y tulungan ng Panginoon. Subalit naiisip ko na ako ay hindi palasimba at madasalin baka hindi ako pakinggan ng Diyos. Marahil mas papakinggan niya ang mga taong simbahan kaysa ako ngunit napag-isip ko na anak din ako ng Diyos, hindi niya ako pababayaan kaya taimtim ako manalangin sa kanya. Tunay na mabait, mapagmahal, maunawain at mapagpatawad ang Diyos. Dininig niya ang aking panalangin at tinulungan ako.

(Amelia T. Torcuator)

Pebrero 11, 2015; Mahal na Birhen ng Lourdes

Marcos 7:14-23

Muling pinalapit ni Jesus ang mga tao at sinabi sa kanila, "Makinig kayong lahat at unawain ang aking sasabihin! Walang pagkain na pumapasok sa bibig ang nagpaparumi sa tao, kundi ang lumalabas dito."

Iniwan ni Jesus ang mga tao, at nang makapasok na siya sa bahay, siya'y tinanong ng kanyang mga alagad tungkol sa talinhaga. "Hanggang ngayon ba ay hindi pa rin ninyo ako maunawaan?" tanong ni Jesus. "Hindi ba ninyo alam na hindi ang anumang mula sa labas ng tao ang nakapagpaparumi sa kanya, sapagkat hindi naman iyon pumapasok sa kanyang puso, kundi sa tiyan, at pagkatapos ay idinudumi." Sa ganitong paraan ay ipinahayag ni Jesus na ang lahat ng pagkain ay maaaring kainin.

At sinabi rin niya, "Ang lumalabas sa tao ang nagpaparumi sa kanya sa paningin ng Diyos. Sapagkat sa loob, sa puso ng tao, nagmumula ang masasamang isipang naguudyok sa kanya upang makiapid, magnakaw, pumatay, mangalunya, mag-imbot, gumawa ng kasamaan tulad ng pandaraya, kahalayan, pagkainggit, paninirang-puri, pagmamayabang, at kahangalan. Ang lahat ng ito ay nanggagaling sa puso at ang mga ito ang siyang nagpaparumi sa kanya."

Pagninilay:

Ninais ng Diyos na masilayan ko ang kagandahan ng mundo, binigyan niya ako ng buhay dahil sa isang misyon kung ano man iyon Siya lamang ang nakaka-alam nito. Ako ay isang makasalanang tao. Noong taong 1980 sa aking panaginip kailangang ako ay pumili sa magkasangang landas. Aking napag tanto na ang daan tungo sa Kanya ay masikip ngunit ang landas na baku-bako ay maluwag. Tinimbang ko ang bawat anggulo pagsubok sa aking buhay, upang hindi na magkasala muli. Pakikinig sa Salita ng Diyos ay matibay na sandata upang aking maging sanggalang sa anumang pagsubok na darating sa king natitira pang buhay.

(Lydia Ventanilla)